ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ A.C.S. Α.Ε.Ε.
ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 6 – ΑΘΗΝΑ
ΜΕΛΟΣ Ο.Ι.Υ.Ε. – Ε.Κ.Α.
Α.Α. 18274 ΕΙΔ. 4686/3/3/92 Αθήνα 10/2/2012
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΑΙΤΗΜΑ - ΚΑΛΕΣΜΑ
Προς το Δ.Σ. του σωματείου courier Ν. Αχαΐας «Ένωση»
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Σε σχέση με την πρόσφατη απαράδεκτη και συγκεκαλυμμένη δίωξη του συνάδελφου συνδικαλιστή Χρήστου Γιαμπουράνη, όλα τα σωματεία του κλάδου και τα αρμόδια δευτεροβάθμια όργανα εκδηλώσαμε την συμπαράσταση μας με ψηφίσματα, ανακοινώσεις και καταγγελίες όπως τελικά διαπιστώσαμε,.
Το σωματείο μας τοποθετήθηκε στο θέμα με σχετική ανακοίνωση την Παρασκευή 3/2/2012 κοινοποιώντας την με e-mail και στο σωματείο σας.
Στις 7/2/12 με κοινή ανακοίνωση τους τα τρία σωματεία της Θεσσαλονίκης προς το Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α. επίσης τοποθετήθηκαν στο θέμα. Σαν πανελλαδικό σωματείο εργαζομένων A.C.S., αρχικά μας στεναχώρησε ο επίλογος σ’ αυτήν την ανακοίνωση: «Τέλος μένουμε άφωνοι με την παντελή απουσία του Σωματείο Εργαζομένων A.C.S. Α.Ε.Ε. και του Προεδρείου του σε αυτή την συνδικαλιστική δίωξη και Απαιτούμε τον σεβασμό των κινητοποιήσεων σας από αυτούς».
Με δεδομένη την αγανάκτηση μας για τα όσα άδικα και αδικαιολόγητα μας καταλόγισαν στην ανακοίνωση τους οι συνάδελφοι της Θεσσαλονίκης, διαμαρτυρηθήκαμε έντονα με e-mail που τους στείλαμε αρχικά στις 8/2/2012 14:18 και στην συνέχεια στις 16:06. Τα κείμενα και το περιεχόμενο τους, τα κοινοποιήσαμε και σε σας με το δεύτερο e-mail μας.
Στην συνέχεια το απόγευμα της ίδιας μέρας, διαβάζοντας το e-mail μας η πρόεδρος σας, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον πρόεδρο μας εκφράζοντας την λύπη της για την άστοχη και άδικη τοποθέτηση των συναδέλφων της Θεσσαλονίκης,.
Από την συνομιλία αυτή, ενημερώθηκε ο πρόεδρος μας και για την δική σας αντίστοιχη ανακοίνωση συμπαράστασης που από 3/2/2012 είχατε ήδη αναρτήσει στο blog σας. Στην ροή αυτής της τηλεφωνικής συζήτησης διάβασε και το πλήρες κείμενο της.
Κείμενο που καταλήγει, τουλάχιστον αναιτιολόγητα και ανεξήγητα ισοπεδωτικά, με την έκφραση: «Είναι γνωστό ότι οι εταιρείες του κλάδου-και όχι μόνο-δεν επιθυμούν "ενοχλητικούς"συνδικαλιστές.Οι μόνοι που ,αναγκαστικά,ανέχονται είναι οι "προσκυνημένοι".Όποιος καταγγέλει την πραγματικότητα...απλά διώκεται!».
Σε μια ανακοίνωση αλληλεγγύης για την δίωξη συναδέλφου συνδικαλιστή, προφανώς η όλη έκφραση είναι περιττή. Επίσης θα έπρεπε να είναι περιττές τέτοιου τύπου συγκρίσεις όταν μάλιστα είναι και αόριστες, θολές ή «μουγκές» τέλος πάντων. Δηλαδή ή πες το ή άστο.
Σε όλο το υπόλοιπο κείμενο σας αναφέρεται και καταγγέλλεται αποκλειστικά η εταιρεία ACS. Όμως ο επίλογος σας ξεκινά (για πρώτη φορά στο κείμενο) με την διεύρυνση: «οι εταιρείες του κλάδου-και όχι μόνο-». Συνεχίζει δε και με μια δεικτική σύγκριση για τους ”ενοχλητικούς” συνδικαλιστές και τους… προσκυνημένους. Όπως διατυπώνεται όμως, άραγε ποιους προσκυνημένους εννοεί; Συνδικαλιστές; Εργαζόμενους; Συνεργάτες; Περαστικούς;
Με δεδομένη την θολούρα και την ασάφεια της φράσης, να σας περιγράψουμε σκέψεις – συμπεράσματα συναδέλφων:
Καλά για… περαστικούς, δε μιλάμε σίγουρα.
Ανέχονται; Μήπως εννοούν τους συνεργάτες; Και γιατί δεν το έγραψαν; Παράληψη!
Μήπως να εννοούν τους εργαζόμενους; Μα τι… ανέχονται; Μπα δεν… κολλάει.
Συνδικαλιστές; Για ποιους να λένε άραγε; Ε… μιας και για πρώτη φορά το κείμενο αναφέρετε σε εταιρείες του κλάδου (και όχι αποκλειστικά για την ACS) δεν μπορεί να εννοεί συνδικαλιστές στην ACS. Και γιατί όχι; Μα αυτούς τους έχει μηνύσει ήδη η ACS. Και ποιός το λέει αυτό; Ε… αυτό είναι το θέμα; Ποιος το λέει; Παρ’ τους τηλέφωνο να δούμε. Αλήθεια έχουν διωχθεί;
Συνάδελφοι, τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται λίγο αστεία, αλλά άμα το καλοσκεφτείτε μάλλον φταίει η… παρουσίαση. Ίσως να φταίει η… δικιά μας παρουσίαση.
Αν όμως, ανησυχήσατε και σεις ότι μπορεί να φταίει και η δικιά σας παρουσίαση, με δεδομένη την σοβαρότητα της εποχής, θα παρακαλούσαμε να ολοκληρώσετε – διορθώσετε (ή ότι άλλο νομίζετε) την ανακοίνωση σας και την ανάρτηση της. Με τρόπο που, τουλάχιστον, να ξεκαθαρίζει το σε ποια από τις δύο όχθες (που εσείς επιλέξατε να θέσετε) κατατάσσετε τους συνδικαλιστές του σωματείου μας.
Στην έως σήμερα κοινή πορεία των σωματείων μας, μοναδικό σημείο που ουσιαστικά διαφοροποιήθηκαν οι τοποθετήσεις μας ήταν η διαχείριση της κλαδικής μας σύμβασης στις αρχές του 2010.
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε πλέον, το ζήτημα της κλαδικής μας σύμβασης είχε τραγική κατάληξη πολύ πριν την καταιγίδα που τελικά έφεραν στον τόπο: οι γιωργάκηδες, η κομματικοποίηση του συνδικαλισμού και ο παραταξιακός διαμελισμός της.
Επίσης πολύ καλά θα πρέπει να γνωρίζετε, πως στην περιβόητη σύσκεψη της Ομοσπονδίας για το ζήτημα της κλαδικής Σ.Σ.Ε., παρά την καθολικότητα της υπόλοιπης «πλειοψηφίας», ήμασταν το μόνο σωματείο του κλάδου που αρνήθηκε να προσκυνήσει στο κάλεσμα για τζογάρισμα και ανάληψης ρίσκου για τα μεροκάματα 15.000 συναδέλφων του κλάδου μας.
Το να αισθανόμαστε… δικαιωμένοι στο ζήτημα, θα ήταν τραγικό και αστείο. Το να περιμένουμε όμως τον στοιχειώδη σεβασμό από τους υπόλοιπους συναδέλφους του κλάδου, δεν είναι αστείο.
Αναφερόμαστε στο ζήτημα γιατί, εκτός της ανεξήγητης και λανθασμένης τότε επιλογής σας, μας έχει εντυπωσιάσει και η παρουσίαση σας για το θέμα στην συνέχεια με τις από 28/11/2010 και 10/12/2010 σχετικές ανακοινώσεις και αναρτήσεις σας.
Στην πρώτη σας ανακοίνωση μάλιστα, μας παρουσιάζετε (ένοχα;) με τον αόριστο χαρακτηρισμό «έκτός από ενός». Αλήθεια συνάδελφοι γιατί έτσι; Ήταν κακό ή περιττό να αναφερθεί επώνυμα το έστω ένα σωματείο που αρνήθηκε το ρισκάρισμα της κλαδικής; Μήπως γιατί οι συνδικαλιστές αυτού του επιχειρησιακού σωματείου, ήταν αυτοί που κατάφεραν να υπάρξει κλαδική σύμβαση για τους εργαζόμενους όλης της Ελλάδας από το 1998; Μήπως γιατί τότε αρκετοί από τους επίδοξους (κατά το έτος 2010) αποκαταστάτες του κλάδου δεν υπήρχαν καν σαν συνδικαλιστές ή σαν εργαζόμενοι; Μήπως γιατί εμείς στα «κεντρικά» έχουμε σύμβαση και πολύ καλές αποδοχές και για κάποιους αυτό συνεπάγεται ότι «στα παλιά μας τα παπούτσια» οι συνάδελφοι του franchising;
Αν έχουν δημιουργηθεί τέτοιες απορίες ή ζητήματα στον οποιονδήποτε του κλάδου μας, ποια τσογλάνια, ποιοι τυφλοπόντικες και ποια ηττοπαθή ερπετά τις έχουν πλασάρει; Για ποιο λόγο; Ποια «omerta» επιβάλει στον κλάδο να μην ακούγονται οι α-λήθειες; Ποια «συμφωνία» επιβάλει στον κλάδο -και όχι μόνο- το όνομα του σωματείου μας να ακούγεται συχνά – πυκνά με προβοκάτσια, συκοφαντία και λάσπωμα;
Αναρωτιέστε τι φταίει συνάδελφοι; Πως «ευδοκίμησε» το «αναρριχητικό» looser ασημόχαρτο στον κλάδο μας;
Μα με ποιες διαδικασίες πώς και ποιοι αποφάσισαν για την τύχη ενός ολόκληρου κλάδου; Με ποια καταγεγραμμένη αντιπροσωπευτικότητα; Με πόσο δημοκρατικές διαδικασίες; Ποιος πολιτικός χώρος διατείνεται ότι αποτελεί το βασικό εκφραστή του κλάδου; Γιατί είχε ανάγκη από πολιτικό εκφραστή ο κλάδος; Μήπως στα πλαίσια που κάθε κλάδος έχει την ίδια ανάγκη; Τι περισσότερο πέτυχε η δια τυμπάνων είσοδος του πολιτικού χώρου στον κλάδο μας; Πόσο πρεκαριάτο ήμασταν και πόσο γίναμε;
Η κριτική συνάδελφοι και πολύ περισσότερο η αυτοκριτική είναι θεμέλιος λίθος για κάθε αύριο. Ειδικά η πορεία για το αύριο του κλάδου μας πρέπει να περάσει μέσα από την αλήθεια. Από παραμύθια και παραμυθιάσματα χόρτασαν οι σχεδόν άπαντες τους άπαντες.
Δεν πας όμως στην διαδρομή του μπροστά, του αύριο και της αλήθειας βαφτίζοντας την κριτική και κυρίως την αυτοκριτική «"μνημόσυνα"και έριδες». Ιδιαίτερα μετά από τέτοιο λάθος δεν υπάρχει η αναγκαιότητα για κανενός είδους κουκουλώματος. Είτε της ονομασίας του έστω ενός, είτε του ό,τι έγινε… έγινε.
Κατόπιν τόσο μεγάλου ατοπήματος, όπως αυτό της κλαδικής σύμβασης, η διάθεση για αυτοκριτική αποτελεί δείγμα ήθους, που προφανώς χρειάζεται, για να υποσκελιστεί το έστω και κατά λάθος ανήθικο κατρακύλισμα σε… προδιαγεγραμμένα ρίσκα, συνάδελφοι.
Στα πλαίσια του θέματος, αλλά και για πιο ακραία ολισθήματά τους, πρόσφατα γράψαμε στους συναδέλφους της Θεσσαλονίκης:
Οι άντρες και οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι διακρίνονται και από την δυνατότητα τους να αναγνωρίζουν τα λάθη τους αλλά και να ξέρουν πότε να ζητήσουν ή και να δεχτούν συγνώμη.
Η ωριμότητα και τα λάθη είναι μέσα στη ζωή. Πιστεύουμε πως θα επικρατήσει η λογική, η αλήθεια και το κοινό εργασιακό συμφέρον μας μέσα στις καταιγίδες που ήρθαν.
Εν μέρει το απευθύνουμε και σε σας.
Στα καταστατικά όλων μας μεταξύ των σκοπών σίγουρα αναφέρονται και: «Η καλλιέργεια και ανάπτυξη πνεύματος αλληλεγγύης και συναδελφικότητας, η συνεργασία με άλλα συγγενή σωματεία…κ.λ.π.»
Άλλωστε σαν συνδικαλιστές καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε πως το περισσότερο που παλεύουμε να πετύχουμε είναι η ανύψωση του πνευματικού, πολιτικού (όχι κομματικού) και πολιτιστικού επιπέδου των μελών μας. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος αλλά και ο συντομότερος δρόμος για τις όποιες άλλες επιτυχίες μας.
Συνάδελφοι, δεν είναι μόνο βαριά η καλογερική, συνεπάγεται και σεβασμό (τουλάχιστον για τους καλογέρους)
Η ρήση: «κανείς δεν μας περισσεύει» δεν σημαίνει πως έχουμε ανάγκη τον όποιο μπαγασάκο. Εννοεί πως χωράει και ο κάθε μπαγασάκος. Την ρήση αυτή την καθιέρωσαν αυτοί που εμπιστεύονται τόσο πολύ τις δυνάμεις τους που θεωρούν πως χωράει, για να τον μαζέψουν και βελτιώσουν παραμερίζοντας την μπαγασιά. Θεωρούν δε αδιανόητη κατάληξη την επιβολή της μπαγασιάς και στους υπόλοιπους.
Τι έγινε αλήθεια στο θέμα μας; Ήταν ένας, κάποιοι ή πολλοί οι μπαγάσηδες;
Καλά.
Ας το πάρουμε ανάποδα.
Ποιος τουλάχιστον δεν ήταν σίγουρα μπαγάσας στο ζήτημα;
Αυτά είναι τα εύκολα συνάδελφοι.
Μην κωλυόμαστε σ’ αυτά.
Ας περιορίσουμε τα κωλύματα μας τουλάχιστον στα «δύσκολα», Για να πάμε και παρακάτω.
Αλλιώς και τότε… θα πάμε παραδίπλα.
Τέλος καθώς θεωρούμε σημαντική ευκαιρία, ίσως και καθοριστική στιγμή των εξελίξεων, τις προαναγγελμένες κινητοποιήσεις του επόμενου τριημέρου θα θέλαμε να παρευρεθείτε στην Αθήνα την Κυριακή 12/02/12 με τον κατά το δυνατόν μαζικότερο τρόπο που θα μπορούσατε.
Πιστεύουμε πως είναι η ώρα να παραστεί όλη η Ελλάδα στην κινητοποίηση του Συντάγματος.
Είναι η ώρα να φανεί ξεκάθαρα πόσοι είναι οι συνειδητοποιημένοι πολίτες και πόσοι οι κομματικοποιημένοι υπήκοοι.
Πόσοι είναι τελικά αυτοί που θέλουν να πάμε παρακάτω πραγματικά.
Η προ-συγκέντρωση του σωματείου μας είναι για 16:00 μ.μ. στα γραφεία μας. Η παρουσία σας θα μας δώσει δύναμη και κουράγιο για την συνέχεια του κλάδου και του τόπου μας.
Τα δικαιώματα του συνδικαλισμού κατακτήθηκαν.
Δεν χαρίστηκαν ποτέ. Δεν θα χαριστούν ούτε και σήμερα.
Ο λάκκος σίγουρα δεν είναι για μας.
Έχει μικρές διαστάσεις.
Αγωνιστικά για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Αντώνης Παπακώστας Θεόδωρος Μπερδές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επικοινωνήστε μαζί μας στο enositaxym@yahoo.gr για οποιαδήποτε σχόλια,παρατηρήσεις,προτάσεις κ.λ.π.