FOTO ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝ/ΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 23/2/11

Γ.Γραμματικάκη "Η σιωπή των σειρήνων"

"Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιό φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλυτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους."


        Φράντς Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων

Καθώς η κρίση απλώνει βαριά την σκιά της στην χώρα και τις ψυχές μας, πολλοί προσπαθούν να προδικάσουν το μέλλον. Κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι θα υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις, άλλοι πάλι ότι η απάθεια θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί.

Ενώ όμως μια κλασική επανάσταση δεν είναι ανάμεσα στα ενδεχόμενα -ούτε οι συνθήκες υπάρχουν, ούτε ο εχθρός είναι ορατός- εγώ οραματίζομαι από παλιά μια άλλη επανάσταση. Μια επανάσταση διαφορετική από όσες περιγράφουν τα βιβλία, από όσες απεικονίζουν στις ταινίες τους οι σκηνοθέτες. Την ανάγκη της μάλιστα διατύπωσα πολλά χρόνια πριν. Kαθώς όμως περνά ο καιρός αυτή η άλλη επανάσταση, που οραματίζομαι, κερδίζει διαρκώς σε περιεχόμενο και ορμή.

Η επανάσταση λοιπόν, που οραματίζομαι, θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο όσα στερήθηκε, όσα ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με κραυγές –πριν επιλέξει την σιωπή.

Γιατί αυτή η σιωπή, είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της. Θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματα της.

Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Iστορία, αυτό οδηγεί στην βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στην βουβή απόγνωση της σιωπής του. «Η επανάσταση» σχολιάζει ένας θεωρητικός της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξη της.”

Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θεμέλια της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Έχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι. Ο φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής δημιουργεί τον δικό του. Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού. Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του. Ο παραλογισμός αυτός, αλλού εκδηλώνεται στην πρόκληση της χλιδής, στον άνεργο σε ταπεινώσεις που δεν τελειώνουν. Ο άνεργος κατέφυγε στην σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας·που εξαιρούν ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι επειδή θέλει να κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο.

Η σιωπή -που κρύβει την απόγνωση- χαρακτηρίζει ακόμα όσους έχουν έγνοια πραγματική για την φύση και το περιβάλλον. Δεν είναι πάντοτε οι «οικολόγοι». Οι οικολόγοι φλυαρούν χωρίς μέτρο, καταφεύγουν σε θεωρίες και αναλύσεις, ενώ συχνά κρυφοκοιτάζουν την εξουσία. Στην επανάσταση των σιωπηλών θα συμμετέχουν οι άλλοι: Όσοι γνωρίζουν ότι η ανάσα της φύσεως είναι το ίδιο σπουδαία με την δική τους ανάσα, ότι τα τραύματά της αποτελούν τραύματα στο δικό τους το σώμα και την ψυχή. Αν σήμερα η μόνη προσδοκία τους είναι η επανάσταση των σιωπηλών, είναι επειδή κουράστηκαν να υπομένουν: Την ασίγαστη μανία καταστροφής ενός ευλογημένου τόπου, τις απάνθρωπες πόλεις που στεγνώνουν τις ψυχές, την θυσία του αιώνιου και του αναγκαίου στο εφήμερο και το ταπεινό.

Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν υπόσχεται νόμους και διατάγματα, που θα αποβλέπουν στην «προστασία» του περιβάλλοντος. Θεωρεί, αντίθετα, ότι είναι ο άνθρωπος που επείγει να προστατευθεί. Εκείνος –που σήμερα σιωπά με απόγνωση- οδηγείται σταθερά στην αποξένωση, επειδή το περιβάλλον μοιάζει να ανήκει πάντοτε σε κάποιους άλλους. Μόνον όμως όπου το περιβάλλον παραμείνει υπερήφανο και ανέγγιχτο, μπορεί να ανθίσει η πραγματική ζωή. Αλλιώς, θα πληθαίνουν οι απομιμήσεις και τα ομοιώματα της.
Στην επανάσταση των σιωπηλών συμμετέχουν και όσοι είδαν τον διαφορετικό κόσμο, που έπλασαν μέσα τους, να διαψεύδεται και να συντρίβεται. Ούτε μετάνιωσαν όμως, επειδή ο δικός τους κόσμος είχε αξίες και ήθος, ούτε μπορούν να τον αλλάξουν. Στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι σημαιοφόροι χωρίς σημαίες, πεζοπόροι χωρίς προμήθειες. Διαθέτουν την τιμιότητα του βλέμματος και μια βαθύτερη αξιοπρέπεια. Ο κόσμος που έπλασαν -που είχε αξίες και ήθος- είναι πάντοτε εκεί. Αυτοί, οι σημαιοφόροι –χωρίς σημαίες- στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι η εγρήγορση και η συνείδηση της.
Όσοι άλλωστε κατέφυγαν στην σιωπή, δεν έπαυσαν να ονειρεύονται: Την δίκαιη συγκρότηση του κοινωνικού ιστού, την αύρα μιας παιδείας ουσιαστικής, την ενίσχυση των δημιουργικών δυνάμεων που εν είδει μικρής φωτιάς υπάρχουν στον καθένα. Αντί όμως, όσοι καταφεύγουν σήμερα στην σιωπή, να κερδίσουν λίγα από τα όνειρα τους, έγιναν αριθμοί και αποδέκτες. Αριθμοί σε πίνακες στατιστικής και σε μετρήσεις θεαματικότητας, αποδέκτες των παραλογισμών μιας ψηφιακής οικονομίας, όμηροι μιας ζωής που διαρκώς αφυδατώνεται. Κι ενώ τα λόγια των πολιτικών επιμένουν να διαγράφουν κύκλους ανούσιους και υποκριτικούς, εκείνοι, στην σιωπή τους, προτιμούν να ακούν τον ήχο των κυμάτων, και την βουή των επερχομένων γεγονότων.
Αυτός άλλωστε –εγώ ή εσείς- που οραματίζεται την επανάσταση των σιωπηλών, δεν ενδιαφέρεται αν επικριθεί ως ρομαντικός, ούτε αν καταταχθεί από τους εχέφρονες στους υπέρμαχους μιας ουτοπίας, από τις πολλές που γνώρισε η ιστορία. Οι επικριτές της επανάστασης των σιωπηλών, συχνά φορτωμένοι με διπλώματα και κοινωνιολογικές περγαμηνές, αγνοούν την αξία της σιωπής, το εν δυνάμει επαναστατικό της περιεχόμενο. Τι άλλο όμως ήταν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου –η μόνη που τελευταία γνώρισε η χώρα- από μια κραυγή σπαρακτική, μια στιγμή επαναστάσεως ύστερα από χρόνια σιωπής; Η σιωπή υπήρχε από νωρίς στις διαψευσμένες προσδοκίες των νέων ανθρώπων, σερνόταν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τους δρόμους της Αθήνας, μιλούσε με μουσικές και αθέατα δάκρυα. Η βία επιτάχυνε την έκφραση της, τα τάνκς προσπάθησαν να καλύψουν την απειλή της.
Οσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως όμως μέσα στην σιωπή δεν ανθίζει ο έρωτας - ή και πάλι σιωπηλά δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του;
«Οι επαναστάσεις είναι τρελές εμπνεύσεις της ιστορίας» έγραψε ένας επαναστάτης, που μάλιστα δολοφονήθηκε από τους πρώην συντρόφους του. Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωση της.



Πηγή : Γ.ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗΣ 16/2 PROTAGON.GR

ANAKOΙΝΩΣΗ ΣΕΤΤΕΑ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ

ΚΑΙ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ
Αρ. απόφασης πρωτοδικείου 6295/2008
Λυσάνδρου 7 Πλ. Αττικής
Τ.Κ 10446 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ/ΝΟ FAX 2110113757
e - mail: mailtosettea@yahoo.gr



ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ e-bloko/ΓΕΝΙΚΗ
ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

Συναδέλφισσες συνάδελφοι

Η Γενική Ταχυδρομική η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία ταχυμεταφοράς-ταχυδρόμησης με κέρδη εκατομμυρίων ευρώ χρωστάει στους εργαζόμενους της, μισθούς δυο μηνών .Ταυτόχρονα επέβαλε από τις αρχές του 2011 αύξηση του ποσοστού της προμήθειας της κατά 10% επιπλέον στον τζίρο των franchise καταστημάτων της . Οι “υπεύθυνοι” των καταστημάτων με την σειρά τους προσπαθούν να μετακυλήσουν αυτό το κόστος στους εργαζόμενους ,ανακοινώνοντας τους μείωση αντίστοιχα μισθού κατά 10%! Σαν να μην έφτανε αυτό η Γενική Ταχυδρομική αξιώνει από τους
εργαζόμενους της να αγοράζουν και να πουλάν τα προϊόντα του e-bloko εταιρεία πώλησης προϊόντων μέσω internet και θυγατρική της Γενικής Ταχυδρομικής. Ενδεχόμενη άρνηση των εργαζόμενων να “βοηθήσουν” τις πωλήσεις της εταιρείας σημαίνει απόλυση, όπως ρητά διαβεβαίωσαν οι “υπεύθυνοι” των καταστημάτων τους εργαζόμενους, στις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν με πρωτοβουλία της Γενικής Ταχυδρομικής στα καταστήματα. Οι περισσότερες εκ των οποίων έγιναν το διάστημα 10-14 Γενάρη. Τις “δημοκρατικές” αυτές συναντήσεις ακολούθησαν
απολύσεις συναδέλφων.
Οι εργοδότες τόσο στον κλάδο μας όσο και γενικότερα αξιοποιούν την κρίση, την παρουσία του Δ.Ν.Τ στην χώρα μας, τους νόμους που ψηφίζει η υποτακτική κυβέρνηση, και την αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, προκειμένου να τσακίσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα. Μειώσεις μισθών, καταπάτηση των συλλογικών συμβάσεων, απολύσεις, τρομοκρατία, εντατικοποίηση, καθυστερήσεις μισθοδοσίας, είναι η πραγματικότητα για χιλιάδες εργαζόμενους στην ταχυμεταφορά ταχυδρόμηση, Απέναντι σε αυτή την επίθεση οι εργαζόμενοι στον κλάδο
ορθώνουμε τις αντιστάσεις μας. Οι έντεκα ανακλήσεις απολύσεων, η κατάθεση κλαδικής σύμβασης, οι παρεμβάσεις σε μια σειρά εταιρείες για να πληρώνονται οι εργαζόμενοι στην ώρα τους, που πέτυχε ο Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α το τελευταίο διάστημα είναι μερικές από τις αντιστάσεις που ανέπτυξε το κίνημα στις ταχυμεταφορές
Οι πρόσφατες απολύσεις στην Γενική Ταχυδρομική, οι μειώσεις μισθοδοσίας και ο εξαναγκασμός των συναδέλφων να γίνουν αγοραστές-πωλητές του e-bloko δεν πρέπει να περάσουν γιατί αποτελούν τον προπομπό των νέων εργασιακών σχέσεων που τα αφεντικά θέλουν να επιβάλουν στους εργαζόμενους του κλάδου.
Η στάση εργασίας που προκηρύξαμε στις 27/01/11 και ο αποκλεισμός του καταστήματος της Γενικής Ταχυδρομικής στην Ιπποκράτους έγινε με αιτήματα την ακύρωση της μείωσης του μισθού κατά 10% , κατά του εξαναγκασμού των συναδέλφων να γίνουν αγοραστές-πωλητές του e-bloko και την ανάκληση των απολύσεων από την Γενική Ταχυδρομική, και ειδικότερα την ανάκληση της απόλυσης του συνάδελφου Γιώργου Αγγελάκη στελέχους του Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α που απολύθηκε από το συγκεκριμένο κατάστημα για την συνδικαλιστική του δράση. Καταγγέλλουμε την Γενική
Ταχυδρομική για την στάση της και την προειδοποιούμε ότι αυτή η κινητοποίηση μας είναι η πρώτη από μια σειρά παρεμβάσεων τόσο σε κινηματικό όσο και σε θεσμικό επίπεδο. Σ' αυτή την λογική έχει οριστεί τριμερή συνάντηση με την μητρική Γεν. Ταχυδρομική στην επιθεώρηση της Νίκαιας στις 21 Φλεβάρη 10 πμ μετά από καταγγελία του ΣΕΤΤΕΑ.
Για τους παραπάνω λόγους το Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α στις 23/2 πραγματοποιεί αποκλεισμό της Γενικής Ταχυδρομικής από τις 03,00 τα ξημερώματα έως τις 13,00 με σκοπό να σταματήσει η παραγωγή της εταιρείας για όλη την ημέρα της απεργίας και σας καλεί για συμπαράσταση. Το ραντεβού είναι στις 03,00 π.μ. στην Πειραιώς και Κηφισού και μετά κατευθυνόμαστε στην Κηφισού 14, Ρέντη. Όποιος μπορεί να παρευρεθεί μέσα σε αυτό το διάστημα με έμφαση στις κρίσιμες για εμάς ώρες 03,00 π.μ-05,00π.μ. & 08,00-10,00.

  ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

• ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ

• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΜΑΣ

• ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ e-bloko

Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α

.

Επερώτηση Βουλευτή Οικονόμου Β. σχετικά με τα ΕΛ.ΤΑ.

Αριθ. Πρωτ. 11413/532
Ημερομ. Κατάθεσης 16.02.11


ΟΝΟΜΑ – ΕΠΩΝΥΜΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ : ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ : ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ : ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ και ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ

Προς : Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων


Θέμα: Θα συγχωνευτεί η «ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΕ» με την μητρική «ΕΛΤΑ ΑΕ».

Κύριε Υπουργέ,


Τα «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ», ως γνωστόν αποτελούνται από όμιλο Εταιρειών την Μητρική Εταιρεία «ΕΛΤΑ», και τις θυγατρικές «ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΕ» και «ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΕ».
Η «ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΕ», λειτουργούν σήμερα με σημαντικό κόστος χωρίς αντίστοιχο όφελος για τους πολίτες, ενώ θα μπορούσαν να συγχωνευτούν με την «ΕΛΤΑ ΑΕ» επιτυγχάνοντας οικονομία κλίμακος, της τάξεως του 1,5 εκατ. € ετησίως.
Προσλαμβάνει Εξωτερικούς Συμβούλους, με τριπλάσιες αποδοχές από Στελέχη των ΕΛΤΑ, τα οποία καθαιρούνται από την άσκηση των Διοικητικών τους καθηκόντων, προκειμένου να προσληφθούν συνταξιούχοι και εξωτερικοί συνεργάτες.
Ακόμα απασχολεί Προσωπικό με ΜΙΣΘΩΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ κατά παρέκκλιση των εξαγγελιών σας για ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του θεσμού της Μισθωμένης Εργασίας.

Κατόπιν όλων αυτών,
Ερωτάστε:

1. Σκοπεύετε να συμπεριλάβετε την «ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΕ» στο πακέτο των 50 δις προς «αξιοποίηση» και γι’ αυτό το λόγο δεν την εντάσσετε στην «ΕΛΤΑ ΑΕ»

2. Θα Συγχωνευθεί η «ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΕ» με την μητρική «ΕΛΤΑ ΑΕ»;

3. Πόσοι εργαζόμενοι απασχολούνται με μισθωμένη εργασία και από ποιές εταιρείες ενοικίασης προσωπικού έχουν προσληφθεί;

3. Πόσοι Σύμβουλοι έχουν προσληφθεί, με ποιές διαδικασίες και με ποιές αμοιβές;

4. Ποιά είναι τα Στελέχη από τα ΕΛΤΑ, που έχουν αντικατασταθεί με Συμβούλους και για ποιό λόγο;

Αιτούμαστε την κατάθεση

1. Όλων των Συμβάσεων των Προσληφθέντων Συμβούλων στην «ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΕ», από τον Οκτώβριο του 2009 και εντεύθεν.
2. Όλων των Συμβάσεων που έχουν υπογραφεί την τελευταία 10ετια από την «ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΕ» με τις Εταιρείες Μίσθωσης Προσωπικού.
3. Των μισθωτηρίων όλων των ακινήτων που έχει μισθώσει η «ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΕ».


-Ο-
ΕΡΩΤΩΝ και ΑΙΤΩΝ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ

Ο θάνατος του συνδικαλιστάκου, του Θανάση Καρτερού

" Είναι κοινό μυστικό ότι ο συνδικαλισμός του ιδιωτικού τομέα εν πολλοίς μόνος του έβγαλε τα μάτια του. Με την αμέριστη υποστήριξη των κομμάτων εξουσίας, και με την κατά δύναμη συνδρομή των «ταξικών δυνάμεων», κατάφερε να γίνει περίγελως των εργαζομένων και να εκπροσωπεί κλάδους χωρίς να εκπροσωπεί εργαζόμενους.
Υπάρχουν δηλαδή συνδικαλιστικά σχήματα, όπως ομοσπονδίες, που η πραγματική βάση τους, οι οργανωμένοι στα πρωτοβάθμια σωματεία εργαζόμενοι, είναι ασήμαντη. Ενώ η ΓΣΕΕ κατάντησε μάλλον κρατικός θεσμός με μικρή ζωντανή εκπροσώπηση κι ακόμα μικρότερη δυνατότητα να κινητοποιεί και να οργανώνει εργατικές αντιστάσεις.
Αν σ’ όλα αυτά προσθέσουμε τη μετατροπή των συνδικάτων σε εφαλτήριο πολιτικής καριέρας για τόσους και τόσους εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., καταλαβαίνουμε γιατί σήμερα ούτε η κυβέρνηση, ούτε η τρόικα, ούτε η μεγάλη εργοδοσία, δίνουν δεκάρα τσακιστή για τις ηρωικές κραυγές του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος. Γιατί φοβούνται περισσότερο τα «δεν πληρώνω» ενός αυθόρμητου κινήματος από τα «δεν θα επιτρέψουμε» και τα «δεν θα περάσουν» της ΓΣΕΕ.
Ή γιατί αντιμετωπίζουν ασυγκίνητοι πανεργατικές απεργίες, που δεν συγκινούν παρά ελάχιστους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και πανεργατικές διαδηλώσεις στις οποίες συμμετέχουν μερικές εκατοντάδες συνδικαλιστές.

Τον βίαιο εγκλεισμό αυτού του συνδικαλισμού στο γηροκομείο αποφάσισαν τώρα οι ίδιοι οι προαγωγοί, που κάποτε εκμεταλλεύονταν τα κάλλη του. Από τη μια τον ελεεινολογούν για τις αμαρτίες του, τόσο προσοδοφόρες γι’ αυτούς όταν τις διέπραττε. Μέχρι και τις βασικές ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση του φορτώνουν. Κι από την άλλη προετοιμάζουν με τη συνδρομή των ειδικών της τρόικας στα ιπποφορβεία τους τη νέα γενιά συνδικαλιστών, στα υπό ίδρυση επιχειρησιακά σωματεία.

Για να απαντήσουν επιτέλους στο μέγα ερώτημα της εποχής: Ποιος θα υπογράψει τις επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις που θα κάνουν φύλλο φτερό όσα ξέραμε μέχρι σήμερα περί μισθών και δικαιωμάτων;
Ο Καστανίδης πήρε εντολή να επισπεύσει τις διαδικασίες ίδρυσης πειθήνιων σωματείων, η εργοδοσία σπρώχνεται να τα σπρώξει και οι κλαδικές συμβάσεις κρατούνται μέχρι να καταπλεύσουν οι επιχειρησιακές. Ο νέος συνδικαλισμός, ανενδοίαστος και χωρίς τα προσχήματα του παλιού έρχεται. Ο παλιός μας αποχαιρετά με την αμετανόητη ΓΣΕΕ να καταγγέλλει ότι αυτά γίνονται «δυστυχώς» -εδώ γελάνε ή κλαίνε;- με την ανοχή της κυβέρνησης! Ουδέν κακόν όμως: τουλάχιστον ζούμε τον θάνατο του συνδικαλιστάκου...


πηγή : Eφημερίδα "Αυγή".09/02/20011

«Επικίνδυνη αποστολή» ο συνδικαλισμός

Επικίνδυνος τελικά φαίνεται να είναι ο συνδικαλισμός, καθώς σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Εργατικών Ενώσεων (ITUC), οι δολοφονίες συνδικαλιστών και αγωνιστών για τα δικαιώματα των εργαζομένων σημείωσαν ραγδαία αύξηση το 2009. Συγκεκριμένα, 101 συνδικαλιστές δολοφονήθηκαν σε 11 χώρες το 2009 - κυρίως στη Λατινική Αμερική, την Ασία και την Αφρική- έναντι 76 το 2008. Πρόσχημα... η οικονομική κρίση.

Η καταστολή του συνδικαλισμού εντοπίζεται πρώτα από όλα σε επίπεδο κυβερνήσεων και ύστερα σε επίπεδο επιχειρήσεων, σύμφωνα με την ITUC. Όπως αναφέρεται στη σχετική έκθεση οι κυβερνήσεις σε ανεπτυγμένες αλλά και αναπτυσσόμενες χώρες καταστέλλουν συνδικάτα και οι εργοδότες εντείνουν τον εκφοβισμό, τις διώξεις συνδικαλιστών και πρακτικές εναντίον συνδικάτων. «Τα συνδικαλιστικά δικαιώματα εξακολουθούν να παραβιάζονται, σε πολλές περιπτώσεις με πλήρη ατιμωρησία, και η καταστολή των συνδικαλιστών συνεχίζεται ενώ οι κυβερνήσεις αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν την υποχρέωσή τους να διασφαλίζουν ότι αυτά τα δικαιώματα γίνονται σεβαστά», αναφέρει.
Μάλιστα η Διεθνής Συνομοσπονδία καταγγέλλει ότι αν και πολλές χώρες που έχουν υπογράψει τις συμβάσεις του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO), που ορίζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, περιλαμβανομένων του δικαιώματος στο συνδικαλίζεσθαι και το δικαίωμα στην απεργία, στην πράξη αγνοούν τη δέσμευση τους αυτή.
Η συγκυρία της οικονομικής κρίσης φαίνεται να έχει δώσει τόσο στις κυβερνήσεις, όσο και στις επιχειρήσεις το «τέλειο» πρόσχημα για την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και την αποδυνάμωση του συνδικαλισμού, υπό την πίεση που ασκεί η απειλή της ανεργίας για τους εργαζόμενους.

Αναφορικά με την επικινδυνότητα του συνδικαλισμού, η Κολομβία αναδεικνύεται ως η πιο επικίνδυνη χώρα για τους συνδικαλιστές, με μόνο πέρισυ να έχουν σημειωθεί 48 δολοφονίες, περιλαμβανομένων 22 ηγετικών στελεχών εργατικών ενώσεων. Στο θλιβερό κατάλογο δεύτερη έρχεται η Γουατεμάλα με 16 νεκρούς, ενώ ακολουθεί η Ονδούρα με 12. Από 6 νεκρούς συνδικαλιστές μετρούν το Μπανγκλαντές και το Μεξικό, ενώ 4 δολοφονίες έλαβαν χώρα στη Βραζιλία. Δολοφονίας συνδικαλιστών αναφέρθηκαν επίσης στην Δομινικανή Δημοκρατία, στις Φιλιππίνες, στην Ινδία, στο Ιράκ και στη Νιγηρία.
Η δολοφονίες δεν είναι όμως η μόνη έκφανση της απόπειρας καταστολής του συνδικαλιστικού κινήματος ανά τον κόσμο. Απόπειρες και απειλές δολοφονίας, ξυλοδαρμοί, φυλακίσεις είναι καθημερινότητα για πλήθος συνδικαλιστών, από το Ιράν και την Κίνα και τη Ζιμπάμπουε, μέχρι τις ΗΠΑ, την Γερμανίας και την Ελβετία.

πηγή : TVXS 9/6/10