Αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα "Ελευθερία"της Λάρισας.
Επίσης εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του αδικοχαμένου συναδέλφου.
Μεροκάματο στις δύο ρόδες... Εκτεθειμένος σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, στο καυσαέριο, στην κίνηση και τους κινδύνους στους δρόμους της πόλης. Πιεσμένος από το άγχος της γρήγορης παράδοσης της αλληλογραφίας, των δεμάτων ή του φαγητού. Επάγγελμα: ταχυμεταφορέας (courier). Μία δουλειά επισφαλής και κατά κύριο λόγο ανασφάλιστη, που μετρά μόνο λίγα χρόνια ζωής στη χώρα μας σε αντίθεση με τον κατάλογο των ατυχημάτων. Αυτόν τον κατάλογο ήρθε πρόσφατα –την περασμένη Τρίτη- να σφραγίσει με το αίμα του ένας 37χρονος διανομέας, που έχασε τη ζωή του στο κέντρο του Βόλου, την ώρα που εκτελούσε δρομολόγιο για την παράδοση πακέτου με έτοιμο φαγητό από τοπική επιχείρηση στην οδό Ιάσονος...
Ζητούνται διανομείς
Στη στήλη των μικρών αγγελιών στις εφημερίδες, η εύρεση εργασίας από νέους, ανέργους ή ανθρώπους που συχνά ψάχνουν για δεύτερη απασχόληση για να συμπληρώσουν χρήματα για την κάλυψη των εξόδων της οικογένειας, περνά από το μονόδρομο των ταχυμεταφορών.
Ολοένα και περισσότερες εταιρίες ταχυμεταφορών δραστηριοποιούνται στην πόλη, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Απαραίτητα προσόντα η κατοχή άδειας ικανότητας οδήγησης δικύκλου και πολλές φορές το ίδιο το... δίκυκλο.
Τους βρίσκουν στην ανάγκη
Κι ενώ η εύρεση εργασίας στο χώρο δεν είναι τόσο δύσκολη υπόθεση, η διαπραγμάτευση για τις συνθήκες εργασίας, συνήθως καταλήγει με τον εργοδότη να «χαμογελά» για την καλή συμφωνία και τον εργαζόμενο να σκύβει το κεφάλι, αφού «τον βρήκαν στην ανάγκη».
«Συλλογικές συμβάσεις εργασίας υπάρχουν, όμως δεν εφαρμόζονται», παρατηρεί το μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Εργαζομένων και Ανέργων, Γιάννης Χατζηγιάννης, που με αφορμή το προ ημερών τραγικό δυστύχημα του 37χρονου διανομέα στο Βόλο αλλά και την προ μηνός απόλυση ενός εργαζόμενου σε αντίστοιχη θέση σε κατάστημα έτοιμου φαγητού, άρχισε να... σκαλίζει τα κακώς κείμενα στον ανοχύρωτο κλάδο των courier στην πόλη.
Οι μεγάλες εταιρίες με παραρτήματα σε όλη τη χώρα, συνήθως πληρώνουν το βασικό μισθό και ασφαλίζουν τους ταχυμεταφορείς που απασχολούν, στους οποίους επίσης παρέχουν και δίκυκλα για να κάνουν τη δουλειά τους.
Υπάρχουν όμως και εταιρίες που αναγκάζουν τους εργαζόμενους ταχυμεταφορείς να υπογράφουν γι’ άλλα χρήματα και μικρότερο ποσό να καταλήγει στην τσέπη τους.
Στις τοπικές μικρές επιχειρήσεις, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. «Μαύρη εργασία», παραδέχονται εργαζόμενοι στο χώρο, οι οποίοι αναγκάζονται να επιστρατεύουν το δικό τους δίκυκλο όχημα για να κάνουν τις διανομές και να αμείβονται με την ώρα και χωρίς ασφάλιση. «Πρέπει να παρακαλάμε να έχει η επιχείρηση δουλειά, αλλιώς δεν έχουμε μεροκάματο», παρατηρεί διανομέας σε κατάστημα με έτοιμο φαγητό.
Αυτό σημαίνει ότι οι διανομείς, βρίσκονται υπ’ ατμόν ώστε όταν προκύψει παραγγελία να την παραδώσουν, σε διαφορετική περίπτωση δεν θα καταφέρουν να... εισπράξουν τα 4 έως και 5 ευρώ με τα οποία αμείβονται την ώρα.
«Πολλές φορές δεν αξίζει τόσο το μεροκάματο όσο τα πουρμπουάρ που μας δίνουν», παρατηρεί ένας ακόμη.... «καλοπληρωμένος» επαγγελματίας.
Όσοι μάλιστα συμφωνήσουν στην αμοιβή τους για μερική απασχόληση με συγκεκριμένο ποσό, χάνουν τις υπερωρίες αλλά και τα επιπλέον χρήματα με τα οποία αμείβεται η βραδινή απασχόληση. «Αυτά είναι απλώς πολυτέλειες», λένε.
Χωρίς κανόνες ασφαλείας
Η τήρηση των κανόνων ασφαλείας είναι ένα ακόμη ζητούμενο στον κλάδο.
Οι επαγγελματίες courier κυκλοφορούν στους δρόμους για την παράδοση των δεμάτων ή πακέτων με φαγητό, χωρίς καν –τις περισσότερες φορές- να φορούν προστατευτικό κράνος.
Η δε φόρτωση των δεμάτων και πακέτων, γίνεται στη σχάρα στο πίσω μέρος του δικύκλου και ό,τι... περισσεύει, το παίρνουν στα χέρια για να μην χάνουν χρόνο στις μετακινήσεις. «Κυκλοφορούμε φορτωμένοι σαν... γαϊδούρια», αναφέρει εργαζόμενος σε εταιρία παράδοσης αλληλογραφίας και δεμάτων.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Αρκετοί εργάζονται χωρίς καν να τους ζητηθεί βιβλιάριο υγείας. Κι όμως μέχρι να ετοιμαστεί η παραγγελία στην κουζίνα κάποιου ταχυφαγείου, επιστρατεύονται οι courier να... βοηθήσουν, κόβοντας αλλαντικά και τυριά ή ετοιμάζοντας μία σαλάτα.
Παντός καιρού...
Για τον courier δεν υπάρχει... κακοκαιρία. Η παράδοση του δέματος ή του φαγητού πρέπει να γίνει πάση θυσία.
Τι κι αν έξω έχει καύσωνα, βρέχει καταρρακτωδώς ή χιονίζει. Ο «ντελιβεράς» θα φέρει στην πόρτα του πελάτη την αλληλογραφία του ή το φαγητό του έστω κι αν εμφανιστεί μούσκεμα από τον ιδρώτα ή από τη βροχή!
Ο χρόνος είναι χρήμα
Στο επάγγελμα του courier το ρητό «ο χρόνος είναι χρήμα» αποτελεί κανόνα απαράβατο στον οποίο οι εργαζόμενοι πρέπει να υπακούουν.
«Όσο πιο γρήγορα κινηθείς μέσα στην πόλη και παραδώσεις την παραγγελία ή το δέμα, τόσο περισσότερα δρομολόγια θα κάνεις μέσα στο ωράριό σου, άρα θα εξυπηρετήσεις περισσότερους πελάτες και η επιχείρηση θα έχει περισσότερα κέρδη», εξηγεί άνθρωπος της δουλειάς και παραδέχεται ότι στο «βωμό» της γρήγορης παράδοσης δεν ήταν λίγες οι φορές που πέρασε τα φανάρια με κόκκινο για να μην χάνει χρόνο περιμένοντας, οδήγησε ανάποδα σε μονόδρομο για να μην κάνει κύκλους ή ξέφυγε από το μποτιλιάρισμα «καβαλώντας» πεζοδρόμιο.
«Τους πιέζουν χρονικά και παίζουν τη ζωή τους κορώνα- γράμματα για να μην μείνουν χωρίς δουλειά. Δεν είναι τυχαίο ότι εταιρία είχε εκφράσει την πρόθεση να τοποθετήσει συστήματα GPS στα δίκυκλα των διανομέων της για να μπορεί να ελέγχει τη θέση του καθενός αλλά και το χρόνο παράδοσης!», επισημαίνει ο κ. Γιάννης Χατζηγιάννης.
Courier: πολύπλοκο ζήτημα
Με δεδομένα τα πλείστα προβλήματα στο συγκεκριμένο εργασιακό χώρο, εύλογα διερωτάται κανείς πώς παραμένει ακόμη ανοχύρωτος.
«Είναι πολύπλοκο το ζήτημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης του χώρου. Αυτό γιατί στο επάγγελμα μπαίνουν κυρίως νέα παιδιά, ακόμη και ανήλικοι που επιζητούν ένα χαρτζιλίκι, φοιτητές που το βλέπουν ως προσωρινή απασχόληση αλλά και άνθρωποι που επιζητούν ένα συμπλήρωμα στο οικογενειακό εισόδημα. Τι κι αν το προσωρινό γίνεται μόνιμο;», παρατηρεί ο Γιάννης Χατζηγιάννης.
Στην Αθήνα πρόσφατα μπήκαν οι βάσεις και δημιουργήθηκε σωματείο για την υπεράσπιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των courier αλλά και για την τήρηση των κανόνων ασφαλείας κατά την άσκηση του επαγγέλματος.
Ο Βόλος, έπρεπε πρώτα να θρηνήσει τον άδικο χαμό ενός 37χρονου που δούλευε προσωρινά ως διανομέας... Μέσα στην εβδομάδα, η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζομένων και Ανέργων, άνοιξε το «φάκελο courier», οι προσπάθειες βρίσκονται όμως ακόμη στα σπάργανα.
Συζητήθηκαν κάποιοι βασικοί κανόνες ασφαλείας στις μετακινήσεις για την παράδοση των δεμάτων ή του φαγητού και έπεσε στο τραπέζι πρόταση για τη σύσταση σωματείου για την προστασία των εργαζομένων, που πολλές φορές παίζουν τη ζωή τους κορώνα- γράμματα στους δρόμους για την έγκαιρη παράδοση των προϊόντων.
αρθρογράφος : Ελένη Χάνου
